Με τον όρο Σιν Χάνγκα (κατά λέξη «νέα ξυλογραφία») είναι γνωστό ένα καλλιτεχνικό ρεύμα που αναπτύχθηκε στη σύγχρονη Ιαπωνία με σκοπό να επαναφέρει στη ζωή και να ανανεώσει την παραδοσιακή τέχνη της ξυλογραφίας (ουκιγιόε). Εφόσον το ίδιο αποτελεί το ρεύμα που ονομάζεται «νιχόνγκα» στη ζωγραφική, μπορούμε να πούμε ότι η σιν χάνγκα είναι η νιχόνγκα της ξυλογραφίας. […]
Ανάμεσα στα πολλά στοιχεία του δυτικού πολιτισμού που η Ιαπωνία προσπάθησε ν’ απορροφήσει την εποχή Μέϊτζι ήταν και η δυτική ζωγραφική, που την ονόμαζαν γιόογκα. Για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός είχαν ανοίξει σχολές και είχαν καλέσει, όπως και για τόσα άλλα πράγματα, ξένους ειδικούς, σ’ αυτή την περίπτωση ζωγράφους, όπως ο Ιταλός Φοντανέζι. […]
Συνέχεια από το 4ο μέρος Ο Ουταγκάουα (επώνυμο της καλλιτεχνικής του γενεαλογίας) ή Άντο (οικογενειακό επώνυμο) Χιρόσιγκε δεν έχει αποκτήσει διεθνή φήμη χάρη σε κάποιο μοναδικό έργο του, όπως ο Χοκουσάι με το «Κύμα». Ωστόσο αναγνωρίζεται ως ο ανώτερος του τοπιογραφικού διδύμου. Μ’ όλο που δεν υπάρχει βεβαιότητα για τις χρονιές που ορίζουν το […]
Συνέχεια από το 3ο μέρος Η τοπιογραφία αποτέλεσε το τελευταίο σημαντικό κύμα στην ιστορική εκδίπλωση του ξυλογραφικού ιαπωνικού δαιμονίου. Οι δύο μεγάλοι εκπρόσωποι του είδους, ο Kατσούσικα Χοκουσάι (1760-1849) και ο Άντο Χιρόσιγκε είναι οι πιο γνωστοί εκπρόσωποι όχι μόνο της τέχνης των ουκιγιόε, αλλά και της ιαπωνικής τέχνης ως συνόλου. Το «Κύμα ανοιχτά […]
Συνέχεια από το 2ο μέρος Στον ύστερο 18ο αιώνα εμφανίζονται κάποιες από τις γνωστότερες μορφές του καλλιτεχνικού ρεύματος των ουκιγιόε, αλλά και νέες εξελίξεις. Η πιο μυστηριώδης μορφή στον κόσμο των ουκιγιόε υπήρξε ο Τοσουσάι Σαράκου (Toshusai Sharaku). Μυστηριώδης, εφόσον η ταυτότητα του καλλιτέχνη, εκτός από το όνομα είναι άγνωστη. Ο Σαράκου εμφανίστηκε ξαφνικά στην […]
Συνέχεια από το 1ο μέρος Αρχικά τα έργα ουκιγιόε ήταν ασπρόμαυρα. Εφόσον όμως υπήρχε ζήτηση για χρώμα, ο Μορονόμπου, οι μαθητές του κ.α. πρόσθεταν λίγα χρώματα με το χέρι. Σ’ αυτά κυριαρχούσε το χρώμα της κιννάβαρης (βερμιγιόν, ιαπ. μπένι), γι’ αυτό ονομάζονταν «μπένι-ε». Στα μέσα του 18ου αι., στα σημεία του έργου που χρησιμοποιούσαν μαύρο, […]
Οι Ουκιγιόε, οι «εικόνες του εφήμερου κόσμου», είναι η πιο γνωστή από τις παραστατικές ιαπωνικές τέχνες στη Δύση. Ο όρος «εφήμερος (ρέων) κόσμος» έχει πολλαπλή σημασία. Είναι βουδιστικής προελεύσεως και η αρχική του σημασία είναι ο συνεχώς μεταβαλλόμενος, παροδικός κόσμος μας γενικά, αλλά και ειδικότερα ο κόσμος των απολαύσεων, των ηδονών και των […]
