«Σόρε το κουραμπέρου μονό γκα νάι» ψιθύρισα κυττάζοντας το σκοτεινό γίγαντα που υψωνόταν στον ουρανό, πάνω από το τοπίο του Χακόνε. Πίσω, στον ορίζοντα, όλος ο ουρανός έλαμπε ακόμα με τα χρώματα του ήλιου που μόλις είχε δύσει, και απέναντι, σε βαθύ μενεξεδί, ο αρμονικός κολοσσός διαγραφόταν μέσα στο φως. «Ναί, είναι ασύγκριτο», συμφώνησε […]