Σιμπουσάουα Εϊίτσι, ο «πατέρας του Ιαπωνικού Καπιταλισμού»
Ο Σιμπουσάουα Εϊίτσι (渋沢 栄一) γεννήθηκε το 1840 στο χωριό Τσιαραϊτζίμα (σήμερα τμήμα της Φουκάγια στο νομό Σαϊτάμα), ως ο πρώτος γιος του βασικού οίκου της εύπορης οικογένειας Σιμπουσάουα. Η τελευταία, όντας μία από τις παλαιότερες της περιοχής και εκμεταλλευόμενη την ευνοϊκή γεωγραφική θέση της, ήλεγχε σημαντικό τμήμα του τοπικού εμπορίου και καλλιέργειας. Ειδικότερα, η ενασχόληση […]
Σούσουκι και κάκι
Το ιαπωνικό φθινόπωρο είναι γνωστό ως η εποχή της κογιό, της γιορτής των φύλλων που παίρνουν, μόλις κρυώσει λίγο ο καιρός, όλες τις αποχρώσεις του κόκκινου και του κίτρινου. Το μομίτζι, με τα μικρά σε μέγεθος, πλατανοειδή φύλλα που γίνονται ένα δυνατό κόκκινο, είναι, γι αυτό το λόγο, ίσως το γνωστότερο δέντρο της εποχής. Ωστόσο […]
Το αντρόγυνο των βράχων
Οι λεγόμενοι «Μεότο» (δηλαδή γυναίκα και άντρας, μ’ άλλα λόγια αντρόγυνο), οι γνωστοί δύο, δεμένοι μεταξύ τους βράχοι στην ανατολική ακτή, είναι από τα πιο γνωστά τοπία της Ιαπωνίας. Από εκείνα που κάνουν κάποιον να θέλει να φανταστεί πώς πρέπει να ήταν η περιοχή, ήσυχη και γεμάτη ιερό δέος για τους πιστούς της εγχώριας θρησκείας […]
Κόι: Οι κυπρίνοι στην Ιαπωνία
Κάποια ζώα έχουν μια θέση ιδιαίτερη, ξεχωριστή από άλλα, στο χώρο του ιαπωνικού πολιτισμού. Αυτά τα ζώα παίζουν πολλούς ρόλους. Αποτελούν κεντρικό στοιχείο της λαϊκής ζωής, εισχωρούν όμως και σε χώρους όπως η θρησκεία ή και η μεγάλη τέχνη. Αίφνης η αλεπού, πρωταγωνιστής, όπως και αλλού, σε παραμύθια και θρύλους, αλλά κυρίως μαγικό ζώο […]
Ιαπωνική ζωγραφική: «Νιχόνγκα»
Ανάμεσα στα πολλά στοιχεία του δυτικού πολιτισμού που η Ιαπωνία προσπάθησε ν’ απορροφήσει την εποχή Μέϊτζι ήταν και η δυτική ζωγραφική, που την ονόμαζαν γιόογκα. Για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός είχαν ανοίξει σχολές και είχαν καλέσει, όπως και για τόσα άλλα πράγματα, ξένους ειδικούς, σ’ αυτή την περίπτωση ζωγράφους, όπως ο Ιταλός Φοντανέζι. […]
Ράκουγκο χωρίς σύνορα
Το Ράκουγκο (落語) είναι θα έλεγε κανείς θέατρο στην πλέον απλή δυνατή μορφή. Ο ρακουγκόκα αποτελεί τον μοναδικό εκφραστή του επί σκηνής, ενώ το μαξιλάρι στο οποίο κάθεται, η βεντάλια (σένσου 扇子) και το μαντίλι (τενούγκουι 手拭い) τα οποία κρατά και χρησιμοποιεί ως προπς, τα μόνα σκηνικά αντικείμενα της παράστασης. Μεταφέροντας κυρίως ιστορίες της εποχής Έντο (1603-1868) (αλλά και […]
Ο τελευταίος χαιρετισμός
Την περασμένη Πρωτοχρονιά, ο επί 30 χρόνια αυτοκράτορας της Ιαπωνίας Ακιχίτο, χαιρέτισε τα πλήθη που είχαν συγκεντρωθεί μπροστά στα ανάκτορα για τελευταία φορά. Όπως έχει αποφασιστεί, στις 30 Απριλίου θα παραιτηθεί και τη θέση του θα πάρει ο διάδοχος του θρόνου, Ναρουχίτο. Ο Ακιχίτο, επειδή μια τέτοια πράξη δεν προβλέπεται από το ιαπωνικό Σύνταγμα, […]
Χαγκό-ιτά-ίτσι: ένα παραδοσιακό έθιμο του Έντο
Απόψε θα πάμε μια βόλτα στην Ασάκουσα, είχε πει η Φουκάντα-σαν, η γραμματέας του σπουδαστηρίου, μ’ ένα κρυφό χαμόγελο στο σκυμμένο πρόσωπο. Ήταν φανερό, ότι μας ετοίμαζε κάτι που ήξερε ότι θα μας ευχαριστούσε. Χειμώνας, Δεκέμβρης, κοντά στην Πρωτοχρονιά, τη μεγαλύτερη γιορτή του χρόνου στην Ιαπωνία. Κρύο. Ώρα περασμένη και μέσα στο σκοτάδι, όπου […]
Η κολοσσιαία Κάννον στην πόλη Τακασάκι
Στην Iαπωνία υπάρχουν από παλιά κολοσσιαία βουδιστικά αγάλματα. Συνοδευόμενα με το επίθετο «ντάι» =μεγάλος, πολύ γνωστά είναι ο Άσουκα Νταϊμπούτσου, το πρώτο βουδιστικό άγαλμα που κατασκευάστηκε στην Ιαπωνία, ο Νταϊμπούτσου (Ρουσάνα) του Τοοντάιτζι, στη Νάρα, η Ρυοζέν Κάννον πίσω από το πάρκο Μαρουγιάμα στο Κυότο, η Σεντάι Νταϊκάννον, η Κάννον της Χασεντέρα, ο Αμιντά Νταϊμπούτσου […]
Οσάμου Ντάζαϊ, ένας από τους πιο γνωστούς Ιάπωνες συγγραφείς του 20ού αιώνα
Ο Οσάμου Ντάζαϊ (太宰 治 Ντάζαϊ Οσάμου) γεννήθηκε (ως Σούτζι Τσουσίμα) στις 19 Ιουνίου του 1909, στην πόλη Κανάγκι του νομού Αομόρι. Ήταν το δέκατο παιδί (από τα έντεκα) μιας οικογένειας γαιοκτημόνων, η οποία ήταν από τις πιο ευκατάστατες της περιοχής, ενώ ο πατέρας του είχε εξασφαλίσει και θέση στην Άνω Βουλή (貴族院)*. Το νοικοκυριό τους αποτελούσαν […]
Ουκιγιόε: H παραδοσιακή ιαπωνική ξυλογραφία (5ο μέρος) – ΧΙΡΟΣΙΓΚΕ
Συνέχεια από το 4ο μέρος Ο Ουταγκάουα (επώνυμο της καλλιτεχνικής του γενεαλογίας) ή Άντο (οικογενειακό επώνυμο) Χιρόσιγκε δεν έχει αποκτήσει διεθνή φήμη χάρη σε κάποιο μοναδικό έργο του, όπως ο Χοκουσάι με το «Κύμα». Ωστόσο αναγνωρίζεται ως ο ανώτερος του τοπιογραφικού διδύμου. Μ’ όλο που δεν υπάρχει βεβαιότητα για τις χρονιές που ορίζουν το διάστημα […]
Ουκιγιόε: H παραδοσιακή ιαπωνική ξυλογραφία (4ο μέρος) – ΧΟΚΟΥΣΑΪ
Συνέχεια από το 3ο μέρος Η τοπιογραφία αποτέλεσε το τελευταίο σημαντικό κύμα στην ιστορική εκδίπλωση του ξυλογραφικού ιαπωνικού δαιμονίου. Οι δύο μεγάλοι εκπρόσωποι του είδους, ο Kατσούσικα Χοκουσάι (1760-1849) και ο Άντο Χιρόσιγκε είναι οι πιο γνωστοί εκπρόσωποι όχι μόνο της τέχνης των ουκιγιόε, αλλά και της ιαπωνικής τέχνης ως συνόλου. Το «Κύμα ανοιχτά της […]
